غریب است

غریب است دوست داشتن ،

و عجیب تر از ان است دوست داشته شدن ...

وقتی میدانیم کسی با جان و دل دوستمان دارد ...

و نفسها و صدا ونگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده ،

به بازیش میگیریم هرچه او عاشق تر ، ما سرخوش تر ،

هرچه او دل نازک تر ، ما بی رحم تر ،

تما می قصه های عاشقانه

اینگونه به گو شمان خوانده شده اند!

ادم وقتی فقیر می شود ، خوبی هایش هم حقیر میشوند

اما کسی که زر دارد یا زور دارد،عیبهایش هم هنر دیده میشوند

و چرندیاتش هم حرف حسابی به حسا ب می ایند .

هر کدام پیاله دوست خود را پر کنید، ولی هرگز از یک پیاله ننوشید

با هم بخوانید ، برقصید شاد باشید، ولی یکدیگر را تنها بگذارید

مثل تارهایه ساز که هر کدام به تنهای بر جایند ولی از همه انها یک نغمه بیرون می اید

با هم با ایستید ولی بسیار به هم نزدیک نشوید، چون ستونهای معبد که از هم دور ایستاده اند.

کسانی هستند که که فضای اندیشیدن انها بر پول است ،

مگر نمی بینیم کسانی را که امروز با پدر زنشان ازدواج می کنند ،

این مگر برای پول نیست؟

نه دوست داشتن ،نه عشق ،بلکه بر اساس مقدار پول یا مثلا تعداد قوم و خویشی که همسرش دارد...

کسی که این محاسبه را می کند حتی احساسات غریزی حیوان را هم ندارد.

برای این که وقتی یک حیوان نر وماده به هم می چسبند ،

می خواهند غریزه جنسیشان را ارضاء کنند ،

همان غریزه باز هم معنوی تر از این کاسبی است ،

هیچ وقت یک الاغ نر به خاطر پالان الاغ ماده و یا به خاطر قالیچه و امثالهم به طرف ان کشش پیدا نمی کند...!

وقنی انسان فضای اندیشه اش تا این حد سقوط می کند از الاغ هم پاین تر است !

انان که وقتی هستند نیستند و وقتی که نیستند هستند ، در زمان بودنشان چنان قدرتمند و با شکوهند که ما نمیتوانیم حضورشان را دریابیم ،اما وقتی از پیش ما میروند نرم نرم اهسته اهسته درک می کنیم ،باز می شناسیم می فهمیم که انان چه بودند چه می گفتند و چه می خواستند ،   ما همیشه عاشق این ادمها هستیم هزار حرف داریم برایشان اما وقتی در برابرشان قرار می گیریم قفل بر زبانمان میزنند ،اختیار از ما سلب میشود . سکوت میکنیم و غرقه در حضورشان مست می شویم و درست زمانی که میروند یادمان میاید که چه حرفها داشتیم و نگفتیم ، شاید تعداد اینها در زندگی هرکدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.